مطالعات انجام شده پيشين نشان مي‌دهد که حیوانات تمایل به عبور از مسیرهای کوتاه با صرف حداقل انرژی را دارند، بنابراین شناسایی و حفاظت از چنین مسیرهایی در منطقه‌ای که حیوان به‌دلیل وجود خطرهای احتمالی قادر به یافتن آن نیست، منطقی به نظر می‌رسد. در مواردی دیده شده است که حیوانات انرژی بیشتری مصرف می‌کنند و مسیرهای طولانی‌تر و پرهزینه‌تری را برای دستیابی به زیستگاه مطلوب طی می‌کنند و بدین‌ترتیب خود را از خطرات احتمالی موجود نجات می‌دهند. به همین علت بر احداث گذرگاه‌هایی که راه‌های عبوری کوتاه‌تر و ایمن‌تری را برای گونه‌ها در زیستگاه‌های تکه شده فراهم می‌کند، تأکید شده است(عرفانیان et al., 1389).